ای دعای عرفات آیه ای از عرفانت

عظمت می دمد از پنجره ایوانت  

ای کرامت همه عبدی شده بر درگاهت  

آفرینش همه دستی شده بر دامانت

آسمان ها ست زمین بوس حریم تو حسین  

جامه کعبه عشق است تن عریانت

دیده ام چشمه شود دامن من دجله زاشک

چون خورم آب کنم یاد لب عطشانت

بس بود بهر شفاعت گنه عالم را  

نفس سوخته ای از جگر سوزانت

امام سجاد (ع) : بار خدایا این روزی است مبارک و   فرخنده، مسلمانان

 در جای جای زمینت در این روز گرد هم آمده اند، بعضی   سائلان آمرزش  

تویند، برخی طالبان نعمت تو، جمعی با دلی پر شوق و   امید و جمعی

 ترسان و لرزان، و تنها تو به نیازهای ایشان نظر   داری  .

پس  تو را به بخشش و کرمت در خواست می کنم ... که ما   را  در دعای 

شایسته هر یک از بندگان مومنت که در این روز تو را بخواند شریک سازی،

ای پروردگار جهانیان.           "صحیفه سجادیه دعای 48 "

 ************

خدایا در دعای عرفه هر کسی به حالت نیایش در آمده و دل در ملکوت، دستها

 به سوی آسمان، چشم به  آفاق بیکران، گاهی با تبسم و گاهی

دانه هایی از اشک در چشمان روی به سوی تو می آورند؛

 به راستی آنها چه می خواهند و به دنبال چه هستند؟! ...