ای مقتدا برگرد تا دل ها حسینی است

مولای ما برگرد تا دل ها حسینی است

رفتی زسرداب و برون آیی ز کعبه

تا کربلا برگرد تا دل ها حسینی است

ای که شعارت یا لثارات الحسین است

نور خدا برگرد تا دل ها حسینی است

گفتی فرج را با دعا از ما بخواهید

روح دعا برگرد تا دل ها حسینی است

سرها هنوز از نیزه می خواند شما را

با نیزه ها بر گرد تا دل ها حسینی است

برای    آمدنت    انتظار  کافی  نیست

دعا  و اشک دل بی قرار کافی  نیست

خودت دعا بکن ای نازنین که  برگردی

دعای این همه شب زنده دار کافی نیست

حضور سبز نگاه تو جان دهد ما را

در این دیار غربت امان دهد ما را

خدا مند کسی آید ز دور هم که شده

فقط جمال تو دلبر نشان دهد ما را

برای درد دل با تو آمدیم اینجا

اگر که هق هق گریه امان دهد ما را

نگاه نافذ تو گر شبی به ما افتد

دلی به وسعت هفت آسمان دهد ما را

ز اهل عشق چو پرسم نشان وادی تو

نشانی حرم جمکران دهد ما را

غرق در حسرت و آهم چه کنم؟                   خسته از بار گناهم چه کنم؟

منتظر بر سر بازار توام                               باز هم دیده به راهم چه کنم؟

گرد تو ماه رخان بسیارند                          من واین روی سیاهم چه کنم؟

دستگیر همه عالم مولا                         من که افتاده به چاهم چه کنم؟

درگهت درگه نومیدی نیست                   من که مشتاق نگاهم چه کنم؟

تنها دعا و انتظار فرج کافی نیست آمادگی، اطاعت و بندگی نیز لازمه ...

این که برای تعجیل فرج دعا کنیم اما کارهامون بر  خلاف اون باشه معلوم

میشه توی دلمون منتظر نیستیم بلکه فقط به به زبون منتظریم.

خدایا کمکمون کن تا کارهامون برای به تاخیر انداختن  ظهور و دور کردن

آقامون نباشه.

چه تلخ می شود این لحظه ها بدون شما

چه تلخ تر همه عمر ما بدون شما

منم غریبه و شب تیره و مسیرم سخت

کجا روم چه کنم بی شما بدون شما

کجاست خیمه سبزت که راه گم کردم؟

مرا بخوان نروم هیچ جا بدون شما

تمام لطف نفس های ما حضور شماست

چگونه بال زنم تا خدا بدون شما

قسم به شال عزایی که بسته ای به کمر

چه سرد می شود این روضه ها بدون شما

چه تلخ می شود این لحظه ها بدون شما

چه تلخ تر همه عمر ما بدون شما

منم غریبه و شب تیره و مسیرم سخت

کجا روم چه کنم بی شما بدون شما

کجاست خیمه سبزت که راه گم کردم؟

مرا بخوان نروم هیچ جا بدون شما

تمام لطف نفس های ما حضور شماست

چگونه بال زنم تا خدا بدون شما

قسم به شال عزایی که بسته ای به کمر

چه سرد می شود این روضه ها بدون شما

ای مشعریان، دوش که به مشعر که رسیدید

آیا    اثر   از   گمشده      شیعه    ندیدید

آیا   دل    شب    ناله    مهدی    نشنیدید

آیا     زگلستان    رخش     لاله     نچیدید

آن  گمشده  شب  تا به سحر شمع   شما بود

آری،  پسر  فاطمه (ع) در  جمع  شما   بود

آه از این چشمهای بی لیاقت

تو باشی و ما تو را نبینیم!؟

آه از این دل بی لیاقت

تو غریب باشی و ما را غم نباشد!؟

آه از این همه بی غیرتی

تو " هل من ناصر " بگویی و ما این همه که!؟

چند جمعه مانده تا لایق شدنمان ارباب؟

برای بیداریمان دعا می خوانی آقای  من؟

بیا که بی تو ندارم دگر قرار، بیا

بیا که جان به لب آمد ز انتظار، بیا

بیا که هجر تو از پا مرا فکند ای دوست

بیا که بی تو به من گشته کار زار، بیا

به من وصال تو را، آسمان نمی خواهد

به کوری فلک و چشم روزگار، بیا

بیا و بود و نبود مرا بسوز، ولی

به من بلای جدایی روا مدار، بیا

اگر به باد رود خاک من، پس از عمری

هنوز جان به تو باشد امیدوار، بیا

آقا ...

آمدنت تمام غنچه های نا شکفته  عالم را باز خواهد کرد.

گل نرجس! بیا که نرگس های عالم، چشم به راه آمدنت هستند.

بیا که چون ترنم ابرهای نوبهار، وصف تو، دل های گداخته  را غرق در

خنکای اشتیاق کرده است؛ گویی شمیمی است از بهشت.

جوانه هایی  بر لبان باد صبا رسته است  که هنوز  غنچه نکرده،  اما

طراوت گلبرگهایش رااستشمام می کنم. ...

 و چقدر سخت است که این عزیزترین عید را بدون آن عزیزترین غایب از نظر بگذرانیم ....

                                                              اللهم عجل لولیک الفرج