ای مقتدا برگرد تا دل ها حسینی است

مولای ما برگرد تا دل ها حسینی است

رفتی زسرداب و برون آیی ز کعبه

تا کربلا برگرد تا دل ها حسینی است

ای که شعارت یا لثارات الحسین است

نور خدا برگرد تا دل ها حسینی است

گفتی فرج را با دعا از ما بخواهید

روح دعا برگرد تا دل ها حسینی است

سرها هنوز از نیزه می خواند شما را

با نیزه ها بر گرد تا دل ها حسینی است

برای    آمدنت    انتظار  کافی  نیست

دعا  و اشک دل بی قرار کافی  نیست

خودت دعا بکن ای نازنین که  برگردی

دعای این همه شب زنده دار کافی نیست

حضور سبز نگاه تو جان دهد ما را

در این دیار غربت امان دهد ما را

خدا مند کسی آید ز دور هم که شده

فقط جمال تو دلبر نشان دهد ما را

برای درد دل با تو آمدیم اینجا

اگر که هق هق گریه امان دهد ما را

نگاه نافذ تو گر شبی به ما افتد

دلی به وسعت هفت آسمان دهد ما را

ز اهل عشق چو پرسم نشان وادی تو

نشانی حرم جمکران دهد ما را

غرق در حسرت و آهم چه کنم؟                   خسته از بار گناهم چه کنم؟

منتظر بر سر بازار توام                               باز هم دیده به راهم چه کنم؟

گرد تو ماه رخان بسیارند                          من واین روی سیاهم چه کنم؟

دستگیر همه عالم مولا                         من که افتاده به چاهم چه کنم؟

درگهت درگه نومیدی نیست                   من که مشتاق نگاهم چه کنم؟

تنها دعا و انتظار فرج کافی نیست آمادگی، اطاعت و بندگی نیز لازمه ...

این که برای تعجیل فرج دعا کنیم اما کارهامون بر  خلاف اون باشه معلوم

میشه توی دلمون منتظر نیستیم بلکه فقط به به زبون منتظریم.

خدایا کمکمون کن تا کارهامون برای به تاخیر انداختن  ظهور و دور کردن

آقامون نباشه.

آقا ...

آمدنت تمام غنچه های نا شکفته  عالم را باز خواهد کرد.

گل نرجس! بیا که نرگس های عالم، چشم به راه آمدنت هستند.

بیا که چون ترنم ابرهای نوبهار، وصف تو، دل های گداخته  را غرق در

خنکای اشتیاق کرده است؛ گویی شمیمی است از بهشت.

جوانه هایی  بر لبان باد صبا رسته است  که هنوز  غنچه نکرده،  اما

طراوت گلبرگهایش رااستشمام می کنم. ...

 و چقدر سخت است که این عزیزترین عید را بدون آن عزیزترین غایب از نظر بگذرانیم ....

                                                              اللهم عجل لولیک الفرج

ای آنکه در نگاهت حجمی زنور داری

کی از مسیر کوچه قصد عبور داری؟

چشم انتظار ماندم، تا بر شبم بتابی

ای آنکه در حجابت دریای نور داری

من غرق در گناهم، کی می کنی نگاهم؟

برعکس چشمهایم چشمی صبور داری

از پرده ها برون شد، سوز نهانی ما

کوک است ساز دلها، کی میل شور داری؟

در خواب دیده بودم، یک شب فروغ رویت

کی در سرای چشمم، قصد عبور داری؟