محرم از راه رسیده است و کوچه های شهر میز بان شور حسینی است.
باز همه خیابانها، سرای توست. هیچ کجا غریبه نیستی. سر به دیوار هر هیئت که
می گذاری سرای آقای توست.
یا ابا عبدالله (ع) !
صدای " هل من ناصر " ت هنوز در گوش زمان پژواکی پیاپی دارد. هنوز هم در
فراخنای تاریخی بلند دوری جستن تو از " کرب " و " بلا "ی " کربلا " ، به
سرزمینی که با عشق الهی به آن پا می گذاشتی، طنین انداز است.
حسین جان!
سز به دیوار هیئت می گذارم. چشم هایم را می بندم. چقدر عاشورا ببینم و حسین
تنها بماند؟
( پرستو قادری/نشریه خیمه )
