بارها گفتند و به این نتیجه رسیدند که اگر جنگ تحمیلی با معادلات معمول بشری محاسبه

 می شد، اولا با هیچ معادله ای جور نمی شد؛ و ثانیا هیچ جواب درستی به دست نمی آمد.

 با هیچ معادله ای جور در نمی آمد؛ چرا که مناسبتی بین توان نظامی ما درابتدای انقلاب

اسلامی با کشور تجهیزشدهعراق وجود نداشت.

امکان نداشت که یک تناسب علمی و ریاضی پیدا شود که در آن، درصدی برای پیروزی

 ایرانیان شانس منظور کند. هر معادله ای که  چیده می شد، به راحتی با  جوابی معادل

 شکست  نیروهای ایرانی همراه می شد؛ اما در عمل، جواب همه معادلات  غلط  از آب

در می آمد.یعنی جواب با آن چه که در واقع  رخ می دهد، متفاوت است! چگونه؟!

رزمندگان ما با راهنمایی و ارشاد پیر مرشد  خود، به سرعت به حل این معمای عجیب،

 دست یافتند و آن را برای  خود، معادله ای  حل شده  به حساب  آوردند؛ اما  غربی ها

همچنان با  ناباوری، خود را مشغول  پاک کردن و دوباره نوشتن معادلات می کردند تا

 بفهمند کجای آن غلط است.

واقعیت این است که معادلات غربی ها هرگزغلط  نبود و بر اساس آن  معادله، درهمان

هفته اول باید تهران سقوط می کرد و ایران اشغال می شد.

 در جریان  جنگ،  زمانی که ما برای  تفنگ های قدیمی مان دنبال  فشنگ  می گشتیم،

 عراق با مو شک های دور برد دوازده متری ما رامی کوبید و زمانی ما به دنبال گونی

 بودیم تا خاک در آن بریزیم و سنگر مانندی بسازیم، عراقی ها در سنگرهای بتنی، ما

را نشانه رفته بودند.مواقع حمله ی توپخانه ای، خمپاره ای، هوایی و موشکی عراق،

همیشه حال و هوای عجیبی در میان رزمنده هاایجادمی کرد. درحالی که چنین مواقعی،

معادلات نظامی می گوید که کل نفرات باید در ته سنگرها دراز کشیده تا آسیبی به انها

نرسد، رزمنده ها سرها را از سنگر بیرون می آوردند و شروع می کردند به  سیاحت!

سیاحت آن همه حجم  آتش، آن همه  هواپیمای جنگی و آن همه موشک و توپ!

جالب تر این که بعد از اتمام حمله یا کاهش حجم آتش،می دویدند و موشک ها و بمب-

 های بزرگ  و کوچکی  که عمل نکرده  و منفجر نشده بودند را با تعجب نگاه می کردند.

الان اوضاع خیلی  فرق کرده است. خیلی خیلی فرق کرده است؛ به نحوی که کمی دور از

ذهن به نظر می رسد که نسل حاضر این حرف ها را باور کند! نسل حاضر قادر به درک

این نکته نیست که  روزگاری با حسرت به موشک های عمل نکرده ی عراق نگاه می-

 کردیم و در دل می گفتیم، خدایا! اینها این چیزها را از کجا می آورند؟!!

 امروز حسرت می خوریم که ای کاش آن چه الان داریم، آن روزها داشتیم!

اما  نسل امروز  هم به این  حقیقت  دست یافته است که آن چه در معادلات غربی ها

نمی آمد امداد غیبی  بود. همان که انقلاب را پیروز کرد و جنگ را به نفع ما به پایان

رساند.