چه می شد اگر ما جنگ را نمی بردیم؟ چه می شد اگر مجبور می شدیم در همان ابتدای

جنگ که بخشی از کشورمان در تصرف عراق بود، صلح تحمیلی را می پذیرفتیم؟

چه می شد اگر رزمندگان ما  غیرت  به خرج نمی دادند عراقی ها تهران را تصرف  و

انقلاب اسلامی را ساقط کنند؟

ما کمتر در این باره حرف می زنیم و کمتر چنین سوال هایی رامی پرسیم.اصولا  برای

ما کراهت دارد و چندش آور است که به چنین چیزهایی فکر کنیم.چرا که تصور جواب

هر کدام از این سوالها چندش آور و ناراحت کننده است.

اما اگر بخواهیم ارزش و اعتبار رزمندگان خود را بیش از پیش درک کنیم، بهتر است

هم از پیروزی ها سخن بگوییم و هم از عواقب احتمالی شکست ها.

واقعیت امر این است که دلیر مردان ما  در ارتش، سپاه و بسیج حماسه ای آفریدند که

 ما هنوز به خوبی آن را درک نکرده ایم. حق حماسه آنان  را ندانسته و حتی حق آنرا

جا نیاورده ایم. شاید اعتراف به ناتوانی خود در درک  حماسه ها  بتواند  راه  جدیدی

پیش  روی ما بگذارد.

واقعا اگر جنگ را نمی بردیم، چه می شد؟

.

.

. 

راستی اگر ما جنگ را نمی برد یم، چه می شد؟! ....