توی سنگر یه جوون دعا می کرد
درد دل تو دعا با خدا می کرد
ای خدا امید من رهبرمه
حجله شادی من سنگرمه
من می خوام حجله مو سنگرم کنید
خون مو فدای رهبرم کنید
آخه این پیر که توی جمارونه
آن نایب امام زمونه
اون جوونا که می خوان شهید بشن
به پیش فاطمه (س) رو سفید بشن
با لبای پر زخون دارن سخن
هی میگن یابن الحسن(ع) یابن الحسن(ع)
حرف آخرم اینه با تو خدا
قسمت می دم به خون شهدا
مردن تو سنگرم حتمی باشه
سر من تو دامن مهدی(عج) باشه
می خواهم، هم برای خودم و هم برای رزمنده ای از تبار عشق هشت سال دفاع
مقدس و جنگ نابرابر برایتان بگویم.
تا دیروز ، از راه دور با کاتیوشا و خمپاره ها و موشکها و مین ها، دست و پا
را قطع می کردند؛ حالا دل و چشم های ما را با هزاران بی حیایی و اسلحه ی
رسانه نشانه رفتند.
ای دلاور مرد شاید بگویی آن موقع اگر ما نمی رفتیم، حالا تو نمی توانستی به
این راحتی قلم در دست بگیری و بنویسی.
می دانم! حقیقت هم اینچنین است؛ ولی برادر! برایم بگو کدام دفاع سخت تر
است؟ دشمن تو مشخص و حاضر بود؛ اما حالا چی! ما چکار کنیم در این
جبهه ی تهاجم فرهنگی، و رزمنده میدان ندیده؟!
برادر! طرحی پیشنهاد بده و بیا داخل گود و کاری بکنیم که صفا و صمیمیت
آن موقع ها در این زمان هم صورت بگیرد.
حالا حتی داخل چارچوب و ستون خصوصی خود نیز امنیت نداریم. چرا تا
دوی نصف شب، پشت دنیای مجازی اینترنت، چشمانمان رنگ خون می -
گیرد و ساعتها وقت می گذاریم ؛ ولی حتی قضای نماز صبح را هم نمی-
توانیم ادا کنیم؛ دلیلش چیست؟
می بینی برادر! تو نیز رزمنده بودی و ما هم رزمنده ایم و خواهیم بود.
می بینی چقدر میدان جنگ ما سخت است؟
در جیب تو و دوستان تو قرآن و ادعیه و پلاک بود، فرزند خمینی
بودنت، افتخار بود؛ ولی توی جیب جوانان ما و گردن های یقه بازشان،
علائم موهن پرستی است که حتی خودشان هم از این پیام خبر ندارند!
حالا در این میدان جهاد و شناخت راه، بزرگترین درد جوانان امروز،
مدل موی سرشان است و عمل بینی و برداشتن ابرو و هزاران هزار
بی عاری. می بینی چقدر به پشتیبانی و دعای تو نیاز داریم؟!
دشمن نیروهای خود را مزدورانه و زیرکانه نفوذ داده و روح و ذات
خدایی ما را به تاراج می برد. وقت آن است که اسلحه قلم را با فشنگ
فرهنگ نبوی پر کنی و به دادمان برسی. حالا هم مثل آن موقع دفاع
مقدس و شور و شوق پرواز از فرش تا عرش، دست هایمان به سوی
شما دراز است؛ما به صفای باطن و ظاهر خاکی شما نیاز مبرم داریم.
سلام رزمنده، سلام دلاور! انشاالله که حالتان خوبه! امیدوارم زیر سایه ی لایزال
الهی، متعالی باشید و شما یادگاران عرصه ی ایثار، به آرزوی دیرینه خود نائل
شوید.
انگار در زمان این جنگ تمام عیار، هر کسی به دنبال جان پناهی می گردد.سال-
های یخبندان دوریست که جنگ تحمیلی هشت ساله و جنگ تفنگ و باروت و
گازهای شیمیایی ، بوی بادام تلخ و گاز خردل تمام شده است.
قد سن تقویمی ام کوتاه است، اما قد فهم من شاید بلند، که فهم من به درازای
جنگ هشت ساله باشد.
آن زمان بچه ای نورس بودم ، ولی باید بگویم بو و شمیم بسیجیان و دوستان
عروج کرده و گل های پرپر شده و از سفر کربلای جبهه ها برگشته را به یاد
می آوریم. حالا آن جنگ تمام عیار تمام شده ، ولی دفاع مقدس همچنان جاری
است.
حالا بوی باروت و خردل، با ادکلن جکسونی نامحرمان در پهنای شهر عوض
شده و به جای فشنگ، هزاران هزار نقطه ی تیررس را نشانه گرفتند و من و
تو و ما، به دنبال سنگر و خاکریزی برای مقابله،دفاع و مصون ماندن از خطر
و رهانیدن ناموس و دوست از این تهاجم. اگر چشم دل را به دردهای نهفته بر
دل هامان و آنچه بر قلب و زبانمان جاریست را ببینی ، می بینی که ما هم
رزمنده ایم.
رزمنده ای که لباس خاکی و چریکی ندارد و مثل همه کفش می پوشد و راه
می رود و هر لحظه احساس خطر می کند.
" هر مومنی اندوهی را از مومنی که در سختی و تنگدستی گرفتار آمده است
بر طرف سازد خداوند نیازهای او را در دنیا و آخرت آسان برآورده می سازد.
و هر کس عیب مومنی را که از آن می ترسد بپوشاند خداوند هفتاد از عیب-
های دنیا و آخرت او را می پوشاند. " امام صادق (ع)
ارزش هر مکتب را از تربیت یافتگان آن مکتب می توان دریافت. اگر مکتبی
بتواند شخصیتهای بزرگ علمی و اجتماعی تحویل جامعه دهد. این امر نشان
دهنده توانایی آن مکتب در پرورش و روشن نمودن افکار جامعه می باشد.
در مکتب امام صادق (ع) شاگردان بسیاری به کسب علم و فضیلت می-
پرداختند که برخی از مورخان عدد آنان را 4000 تن نوشتند. اندیشمندان
بزرگی از این مکتب در رشته های گوناگون علوم اسلامی اعم از فقه، کلام،
تفسیر، تاریخ ادیان و سایر علوم آن عصر برخاسته اند.
امام صادق (ع) در سن 31 سالگی،پس از شهادت امام محمد باقر از سوی
خداوند به امامت امت و جانشینی پیامبر برگزیده شد و به مدت 34 سال
رهبریش به طول انجامید و سرانجام در سن 65 سالگی به وسیله زهر
منصور دوانیقی در 25 شوال 148 هجری قمری به شهادت رسید.
شهادت امام جعفر صادق(ع) بر همه شیعیان جهان تسلیت .
مقام معظم رهبری :
"خواستم بگویم که اکتفا نکنید به این که عکس این شهدا را پخش کنید، یا عکس
آنان را روی کاشی بیندازید، که الحمدلله می بینم خود شما قبلا این فکر را
کرده اید. بگذارید نام و یاد شهدا رنگ ثابت زندگی روزمره ما بشود. مساله
شخص نیست که بگوییم ما می خواهیم اشخاص را تجلیل کنیم. نه ما میخواهیم
یک جریان را تجلیل کنیم که این جریان عبارتست از اینکه کسانی در راه خدا و
در راه حق، آنقدر حاضر به اقدامند که حتی وقتی پای جانشان به میان می آید،
حرفی ندارند، جان را کف ست می گیرند و وسط میدان می روند."
آری شهدای ما ایثار کردند جان و مالشان را در راه ولایت و رهبری . آری
آنها ایثار کردند.
ایثار یعنی از خود گذشتن، خود را ندیدن و به منفعت شخصی نیندیشیدن
است. ایثار یک احساس نیست؛ بلکه یک انتخاب اندیشمندانه و فداکارانه است.
ایثار در آموزه های دینی به معنی فدا کردن مال،جان و آن چه در اختیار انسان
است، در راه خدا و برای رضای الهی می باشد. نیت اصلی در این کار، انجام
تکلیف الهی است، نه منفعت و مصلحت شخصی و گروهی.
رضای یار را از دست دادیم غم دلدار را از دست دادیم
به سر شوق شهادت نیست دیگر چه شد ایثار را از دست دادیم
چو سر بند از سر خود باز کردیم دل بیدار را از دست دادیم
باز آدینه دیگری آمد و تو نیامدی، باز چشمان بی قرار منتظرانت از دیدن جمال
زیبای تو بی فروغ گشته، و باز تا آدینه ای دیگر چشم انتظار آمدنت خواهند بود؛
تا با دیدن روی زیبای تو فروغ چشمان خود را به دست آورند.
می دانم آدینه ای خواهی آمد که سحرگاهانش سوای همه آرزوهاست.
خورشید شادمانه ترین طلوعش را خواهد کرد و دنیا رنگ دیگری خواهد گرفت.
چهار فصل یکی خواهد شد و در پیکر بهار به تو خوشایند خواهد گفت.
و جهان دوباره طعم محبت و دوستی را خواهد چشید.
تو خواهی آمد و تشنگی قرن ها را فرو خواهی نشاند.
تو خواهی آمد ، پس من همچنان منتظر خواهم ماند...
الهم عجل لولیک الفرج
