مقام معظم رهبری  :

"خواستم بگویم که اکتفا نکنید به این که عکس این شهدا را پخش کنید، یا عکس

آنان را   روی کاشی بیندازید، که  الحمدلله می بینم خود شما قبلا این فکر را

کرده اید. بگذارید نام و یاد   شهدا رنگ ثابت زندگی روزمره ما بشود.  مساله

شخص نیست که بگوییم ما می خواهیم اشخاص را تجلیل کنیم.  نه ما میخواهیم

یک جریان را تجلیل کنیم که این جریان عبارتست از اینکه کسانی در راه خدا و

در راه حق، آنقدر حاضر به اقدامند که حتی وقتی پای جانشان به میان می آید،

حرفی ندارند، جان را کف ست می گیرند و وسط میدان می روند."

آری شهدای ما ایثار کردند جان و مالشان را در راه ولایت و رهبری .   آری

آنها ایثار کردند.

ایثار یعنی از خود  گذشتن، خود را  ندیدن  و به منفعتشخصینیندیشیدن

است. ایثار یک احساس نیست؛ بلکه یک انتخاب اندیشمندانه و فداکارانه است.

ایثار در آموزه های دینی به معنی فدا کردن مال،جان و آن چه در اختیار انسان

است، در راه خدا و برای رضای الهی می باشد. نیت اصلی در این کار، انجام

تکلیف الهی است، نه منفعت و مصلحت شخصی و گروهی.

رضای یار را از دست   دادیم                غم دلدار را از  دست دادیم

به سر شوق شهادت نیست دیگر               چه شد ایثار را از دست دادیم

چو سر بند از سر خود باز کردیم               دل بیدار را از دست دادیم

سلام رزمنده، سلام دلاور! انشاالله که حالتان خوبه! امیدوارم زیر سایه ی لایزالالهی، متعالی باشید و شما یادگاران عرصه ی ایثار، به آرزوی دیرینه خود نائلشوید.

انگار در زمان این جنگ تمام عیار، هر کسی به دنبال جان پناهی می گردد. سالهای یخبندان دوریست که جنگ تحمیلی هشت ساله و جنگ تفنگ و باروت وگازهای شیمیایی ، بوی بادام تلخ و گاز خردل تمام شده است.

قد سن تقویمی ام کوتاه است، اما قد فهم من شاید بلند، که شاید فهم من به درازایجنگ هشت ساله باشد.

آن زمان بچه ای نورس بودم ، ولی باید بگویم بو و شمیم بسیجیان و دوستانعروج کرده و گل های پرپر شده و از سفر کربلای جبهه ها برگشته را به یادمی آوریم. حالا آن جنگ تمام عیار تمام شده ، ولی دفاع مقدس همچنان  جاریاست.

حالا بوی باروت و خردل، با ادکلن جکسونی نامحرمان در پهنای شهر عوضشده و به جای فشنگ، هزاران هزار نقطه ی تیررس را نشانه گرفتند و من وتو و ما، به دنبال سنگر و خاکریزی برای مقابله،دفاع و مصون ماندن از خطرو رهانیدن ناموس و دوست از این تهاجم. اگر چشم دل را به دردهای نهفته بردل هامان و آنچه بر قلب و زبانمان   جاریست را ببینی ، می بینی که ما همرزمنده ایم.

رزمنده ای که لباس خاکی و چریکی ندارد و مثل همه  کفش می پوشد و راهمی رود و هر لحظه باید احساس خطر کند .

حال در این آشفته بازار چه باید کرد؟ تو بگو ....

امام خمینی در جمع روحانیون درباره جنگ اینگونه گفتند:

هر روز ما در جنگ برکتی داشتیم که در همه صحنه ها از آن بهره جسته ایم.

ما انقلابمان را در جنگ به جهان صادر نمودیم.

ما مظلومیت خویش و ستم متجاوزان را در جنگ ثابت نموده ایم.

ما در جنگ پرده از چهره تزویر جهانخواران کنار زده ایم.

ما در جنگ دوستان و دشمنانمان را شناخته ایم.

ما در جنگ به این نتیجه رسیده ایم که باید روی پای خودمان بایستیم.

ما در جنگ ابهت دو ابر قدرت شرق و غرب را شکستیم.

ما در جنگ به مردم جهان و خصوصا مردم منطقه نشان دادیم که علیه تمامی

قدرتها سالیان سال می توان مبارزه کرد.

جنگ ما فتح فلسطین را به دنبال خواهد داشت.

جنگ ما جنگ حق و باطل بود و تمام شدنی نیست.

جنگ ما جنگ فقر و غنا بود.

جنگ ما جنگ ایمان و رذالت بود و این جنگ از آدم تا ختم زندگی بود.

ما در جنگ برای یک لحظه هم نادم و پشیمان از عملکرد خود نیستیم.

راستی مگر فراموش کردهایم که ما برای ادای تکلیف جنگیده ایم و نتیجه

فرع آن بوده است.

می خواهم، هم برای خودم و هم برای رزمنده ای از تبار عشق هشت سال دفاع

مقدس و جنگ نابرابر برایتان بگویم.

تا دیروز ، از راه دور با کاتیوشا و خمپاره ها و موشکها و مین ها، دست و پا

را قطع می کردند؛ حالا  دل و چشم های ما را با هزاران بی حیایی و اسلحه ی

           رسانه نشانه رفتند.

          ای دلاور مرد شاید بگویی آن موقع اگر ما نمی رفتیم، حالا تو نمی توانستی به

          این راحتی قلم در دست بگیری و بنویسی.

           می دانم!  حقیقت هم اینچنین است؛ ولی برادر! برایم بگو  کدام دفاع سخت تر

          است؟ دشمن تو  مشخص و حاضر بود؛ اما  حالا چی! ما  چکار کنیم در این

          جبهه ی تهاجم فرهنگی، و رزمنده میدان ندیده؟!

          برادر! طرحی پیشنهاد بده و بیا داخل گود و کاری بکنیم که  صفا و صمیمیت

          آن موقع ها در این زمان هم صورت بگیرد.

          حالا  حتی داخل چارچوب و ستون خصوصی خود نیز  امنیت نداریم. چرا  تا

          دوی نصف شب، پشت دنیای مجازی  اینترنت، چشمانمان رنگ  خون می -

          گیرد و ساعتها وقت می گذاریم ؛ ولی  حتی قضای نماز صبح را هم  نمی-

          توانیم ادا کنیم؛ دلیلش چیست؟

          می بینی برادر! تو نیز رزمنده بودی و ما هم رزمنده ایم و خواهیم بود.

          می بینی چقدر میدان جنگ ما سخت است؟

          در جیب  تو و دوستان  تو  قرآن  و  ادعیه  و  پلاک  بود، فرزند  خمینی

          بودنت، افتخار بود؛ ولی توی جیب  جوانان ما و گردن های  یقه بازشان،

         علائم موهن پرستی است که حتی خودشان هم از این پیام خبر ندارند!

         حالا  در این میدان جهاد و شناخت راه، بزرگترین درد  جوانان امروز،

         مدل  موی سرشان است و عمل  بینی و برداشتن  ابرو و هزاران هزار

         بی عاری. می بینی چقدر به پشتیبانی و دعای تو نیاز داریم؟!

        دشمن نیروهای خود را مزدورانه و زیرکانه  نفوذ داده و  روح و ذات

        خدایی ما را به تاراج می برد. وقت آن است که اسلحه قلم را با فشنگ

        فرهنگ نبوی پر کنی و به دادمان برسی. حالا  هم مثل آن موقع  دفاع

        مقدس و شور و شوق پرواز از فرش تا عرش، دست هایمان به سوی

       شما دراز است؛ما به صفای باطن و ظاهر خاکی شما نیاز مبرم داریم.

هنوز التهاب شب پرشور و حادثه انقلاب، به آرامش  نرسیده بود و دهلیزهای قلب

امت در سوگ  اختران خود می سوخت. هنوز کشتی پر تلاطم انقلاب به ساحل امنی

نرسیده بود که وارثان قابیل، خاک پاک میهن را با قدم های کثیف خود آلودند.

دوباره غیرت از چشمه سینه ها جوشید و در رگ های ملت جریان یافت. پیکرهای

توانای ملت، کوله بار خستگی را بر زمین نگذاشته، به آستانه های دفاع دویدند و

سر بلند ترین رزوها و روسفیدترین شب های انقلاب را رقم زدند.

ما هیچ روزی  به عراق حمله نکردیم الان هم در حال  دفاع

هستیم از خودمان و از ملت عراق، یک روز اگر مهلت بدهیم

ایران را بهم می زند.                   " امام خمینی ره"

  آغاز دفاع غیورانه شما ایثارگران خداجو و خستگی ناپذیر

را گرامی می داریم.

جنگ که شروع شد، دیدند که این بار فقط مسئله ی ما نفت و غارت دیگر منابع

طبیعی نیست؛ این بار استکبار جهانی با هم پیمانانش، دست به دست هم داده و

 قصد نابودی اسلام و ایران و ایرانی را دارند.

ماجرای جنگ کرواسی را به خاطر می آوریم و نسل کشی مسلمانان را در آن

دیار را که بررسی می کنیم، می بینیم که مستکبرین جهان، قصد داشتند نسل

کشی در ایران راه بیندازند و اثری از ایرانی باقی نگذارند.

این کافی نبود و آنها قصد داشتند با تجزیه ی ایران به چند کشور کوچک ،

تمامیت ارضی ما را مخدوش و استقلال ما را از بین ببرند؛ به عبارت دیگر،

 بر آن بودند تا اثری از ایران باقی نگذارند.

این هم برای آنها کافی نبود واشتهای آدم کشی،نسل براندازی و نیت ویرانگری

شان چنان بود که قصد داشتند، دین، باور، مذهب و مکتب را هم از ما بگیرند

تا دیگر هیچ نداشته باشیم. نه کشوری قرار بود بماند، نه دین و مذهبی و نه

ایرانی قرار بر این بود که ما منغرض شده و به تاریخ بپیوندیم.

رزمندگان اسلام هم در دوران جنگ این را خوب درک کرده بودند وبه خوبی

می دانستند که این بار شکست به معنی تسخیر چند ساله ِ یک کشوروخروج

 از آن بعد از مدتی نیست؛ بلکه بحث هستی و نیستی در میان است؛ از این

رو، تحت فرماندهی حضرت امام خمینی (ره) از تمام وجود مایه گذاشتند و

قدمی به عقب نگذاشتند.

درک مسائل از یک سو و تبعت بی چون چرا از امام (ره)،باعث موفقیتهای

 بزرگی شد. آنها نظامیان کر و کور نبودند که اطاعت کورکورانه کنند، کر

بجنگند و کور بکشند و بدون شناخت از هدف، بمیرند.

آنان، با معرفت های روزگار خود بودند که با  دل آگاه و  چشم بینا و گوش

 شنوا، فهمیدند و دیدند و شنیدند و خود تصمیم گرفتند که بجنگند. مقاومت

کنند و چگونه کشته شوند. اینها همه مباحات است؛ اما افسوس که امروزه

 بعضی ها ، حتی برخی از خواص نمی توانند چنین درکی داشته باشند!

نمی توانند بفهمند که هنوز استکبار جهانی، به روش دیگر و با  ارتش

 دیگری قصد نابودی ما را دارد و ناآگاهانه آب درآسیاب دشمن می ریزند

و هیچ متوجه نیستند چه می کنند.

اینان چرا فریادها، نگرانی ها و نصایح مقام معظم رهبری را نمی شنوند،

درک نمی کنند و به کار نمی بندند؟

باز جان شیرین فدای مرام رزمندگان اسلام. چه آنها که رفتند  و  شهید

شدند، و چه آنان که هنوز بر سر پیمان ایستاده اند.اینان  بیعت کنندگان

رضوانی هستند که تا آخرین نفس، کنار حسین زمان خود خواهند ماند ،

خواهند جنگید و پیروز خواهند شد. 

شهید: سید احمد زین العابدینی

سال تولد: 1364

محل تولد:  روستای عزیزک 

تاریخ شهادت:27/7/65

محل شهادت: منطقه مهران

زیباترین جمله شهید در وصیت نامه :

پدر و مادرم شما را دوست دارم اما  شما چشم من هستید و  امام  قلب من است بدون

چشم می توان زندگی کرد ولی بدون قلب هرگز.

البته این به نظر منه! همیشه این جمله را برای خودم زمزمه می کنم.

امیدوارم که همه مردم ایران زمین  هم اینگونه اندیشه داشته باشند ...

 توی سنگر   یه    جوون     دعا می کرد

درد   دل   تو   دعا    با    خدا     می کرد

ای     خدا       امید      من        رهبرمه

حجله      شادی        من         سنگرمه

من می خوام   حجله مو    سنگرم    کنید

خون مو     فدای       رهبرم         کنید

آخه    این   پیر    که    توی     جمارونه

آن        نایب           امام           زمونه

اون جوونا که    می خوان   شهید   بشن

به    پیش    فاطمه (س) رو سفید    بشن

با لبای    پر    زخون       دارن      سخن

هی میگن یابن الحسن(ع) یابن الحسن(ع(

حرف    آخرم       اینه    با     تو    خدا

قسمت     می دم     به    خون       شهدا

مردن    تو     سنگرم      حتمی     باشه

سر  من  تو   دامن  مهدی(عج)   باشه

بارها گفتند و به این نتیجه رسیدند که اگر جنگ تحمیلی با معادلات معمول بشری محاسبه

 می شد، اولا با هیچ معادله ای جور نمی شد؛ و ثانیا هیچ جواب درستی به دست نمی آمد.

 با هیچ معادله ای جور در نمی آمد؛ چرا که مناسبتی بین توان نظامی ما درابتدای انقلاب

اسلامی با کشور تجهیزشدهعراق وجود نداشت.

امکان نداشت که یک تناسب علمی و ریاضی پیدا شود که در آن، درصدی برای پیروزی

 ایرانیان شانس منظور کند. هر معادله ای که  چیده می شد، به راحتی با  جوابی معادل

 شکست  نیروهای ایرانی همراه می شد؛ اما در عمل، جواب همه معادلات  غلط  از آب

در می آمد.یعنی جواب با آن چه که در واقع  رخ می دهد، متفاوت است! چگونه؟!

رزمندگان ما با راهنمایی و ارشاد پیر مرشد  خود، به سرعت به حل این معمای عجیب،

 دست یافتند و آن را برای  خود، معادله ای  حل شده  به حساب  آوردند؛ اما  غربی ها

همچنان با  ناباوری، خود را مشغول  پاک کردن و دوباره نوشتن معادلات می کردند تا

 بفهمند کجای آن غلط است.

واقعیت این است که معادلات غربی ها هرگزغلط  نبود و بر اساس آن  معادله، درهمان

هفته اول باید تهران سقوط می کرد و ایران اشغال می شد.

 در جریان  جنگ،  زمانی که ما برای  تفنگ های قدیمی مان دنبال  فشنگ  می گشتیم،

 عراق با مو شک های دور برد دوازده متری ما رامی کوبید و زمانی ما به دنبال گونی

 بودیم تا خاک در آن بریزیم و سنگر مانندی بسازیم، عراقی ها در سنگرهای بتنی، ما

را نشانه رفته بودند.مواقع حمله ی توپخانه ای، خمپاره ای، هوایی و موشکی عراق،

همیشه حال و هوای عجیبی در میان رزمنده هاایجادمی کرد. درحالی که چنین مواقعی،

معادلات نظامی می گوید که کل نفرات باید در ته سنگرها دراز کشیده تا آسیبی به انها

نرسد، رزمنده ها سرها را از سنگر بیرون می آوردند و شروع می کردند به  سیاحت!

سیاحت آن همه حجم  آتش، آن همه  هواپیمای جنگی و آن همه موشک و توپ!

جالب تر این که بعد از اتمام حمله یا کاهش حجم آتش،می دویدند و موشک ها و بمب-

 های بزرگ  و کوچکی  که عمل نکرده  و منفجر نشده بودند را با تعجب نگاه می کردند.

الان اوضاع خیلی  فرق کرده است. خیلی خیلی فرق کرده است؛ به نحوی که کمی دور از

ذهن به نظر می رسد که نسل حاضر این حرف ها را باور کند! نسل حاضر قادر به درک

این نکته نیست که  روزگاری با حسرت به موشک های عمل نکرده ی عراق نگاه می-

 کردیم و در دل می گفتیم، خدایا! اینها این چیزها را از کجا می آورند؟!!

 امروز حسرت می خوریم که ای کاش آن چه الان داریم، آن روزها داشتیم!

اما  نسل امروز  هم به این  حقیقت  دست یافته است که آن چه در معادلات غربی ها

نمی آمد امداد غیبی  بود. همان که انقلاب را پیروز کرد و جنگ را به نفع ما به پایان

رساند.

جنگ 8 ساله ما رسما  از 31 شهریور سال 1359 با حمله هوایی عراق

 به چند فرودگاه ایران و تعرض زمینی به شهرهای غرب و جنوب ایران

 توسط حکومت صدام حسین شروع شد.

صدام در گفتگویی با تاکید بر مالکیت مطلق کشورش براروندرود وادعای

تعلق جزایر ایران به اعراب جنگ را در زمین و هوای ایران آغاز کرد.

این جنگ تنها 19 ماه پس از انقلاب اسلامی ایران شروع شده بود و مردم

و نیروهای مسلح کشور که انتظار این جنگ رانداشتند،آمادگی چندانی برای

مقابله با این نبرد را نداشتند. و به همین دلایل ، نظامیان عراق در ماههای

اول پس از شروع حمله، موفق شدند چند شهر مرزی را در غرب و جنوب

ایران تصرف کنند. جمهوری اسلامی ایران در طول این جنگ با فشارهای

برون مرزی هم روبرو شد.که هدف آنها از این اعمال ، بدبین ساختن افکار

عمومی جهان نسبت به انقلاب اسلامی و جلوگیری از شناسایی جمهوری

اسلامی و فراهم ساختن زمینه های جنگ علیه ایران بود.وهمه ما می دانیم

که پشت همه این اتفاقات دستان شیطانی آمریکا نهفته بود.